شبه قبله بهار

صبحِ روزِ روشنِ برفی ‏‎مونده تو دلت حرفی، که نمی گی به من ‏‎چشمات شبِ قبلِ بهاره ‏‎خبر خوشی داره، که نمی گی به من ‏‎شهر، تورِ سفیده، پیرهنِ عیده توی تنش ‏‎با لباسِ رنگی، یه طرحِ قشنگی رو دامنش ‏‎عشق یه شعرِ ساده س، که روز برفی رو لبته ‏‎توو نگاهِ شادِت، شوقِ یه جشنه که ساکته تو یه رازِ پنهونی، عشق زمستونی هدیه ی روزای برف و بارونی من گرمی دستتم، خنده ی مستتم سرمست از آرامش قبلِ ویرونی