ماه پیشونی (شهرزاد)

میون این همه سرگردونی دل من گرفته ماه پیشونی بیا باز دوباره بی تابم کن منو تو رنگ چشات خوابم کن نگو قصه آخرش مرگ منه داره چشمات منو آتش میزنه نگو از تلخی دنیا سیرم نگو میرم، نگو که می میرم ای گل بهارم، دشت لاله زارم قلب داغدارم، سنگ بی مزارم درد ماندگارم، روز ناگوارم زخم بی شمارم، زهر روزگارم خنده هام و با تو از نو ساختم باز به حرف های تو دل می باختم میون این همه سرگردونی اومدم تو قلب تو مهمونی بیستون قلبمو می کندم شکل خنده هات شدم می خندم چشمات از صدتا غزل بهتر شد خنده هات غنچه ولی پرپر شد ای گل بهارم، دشت لاله زارم قلب داغدارم، سنگ بی مزارم درد موندگارم، روز ناگوارم زخم بی شمارم، زهر روزگارم