آب و اینه

زیر سقف آسمون نقره کوب ، شبح شهر سیاه و می شه دید ترمه و عقیق آب و آینه ، گوشه ابروی ماه و می شه دید بعضی ها مثل ستاره ها سپید ، رفتن وتکیه به آسمون دادن بعضی ها رو پشت بوم خونشون موندن و ماه و به هم نشون دادن باز باید یه دور دیگه بگذره ، از همین یک دو سه روزه عمرمون می مونیم یا نمی مونیم با خداست ، پای سفره های افطار و اذون کاشکی عطر نفس فرشته ها ، این دل عاشقو مبتلا کنه کاشکی بارونی بیاد از آسمون ، قلبای شکسته رو طلا کنه کاش زمونه فرصتی به ما بده ، فرصت دوباره آشنا شدن کاش یه بار هم ما رو قابل بدونن برا پر کشیدن و رها شدن ای نسیم رحمت خدا ، ای هوای باغ آشنا چون خزان دل شکسته ایم ، ما به حال خود مکن رها خوش به حال اون جوانه های نور که شدن شکوفه های شب عید اونا که پرنده های دلشون از رو دستای قنوتشون پرید