جدی سپید

این ابرهای سرخ این کوچه های سرد این جاده ی سپید این باد دوره گرد اینها بهانه اند تا با تو سر کنم تا جز تو از جهان صرف نظر کنم با من قدم بزن در برف در مسیر ای بغض ناگزیر اینبار گُر بگیر من راهی توام با من قدم بزن همراه من بیا تا شهر ما شدن جاده بهانه است مقصود چشم توست من راهی توام ای مقصد درست در برف چای داغ دنیای ما دوتاست فنجان چای بعد آغاز ماجراست با من قدم بزن در برف در مسیر ای بغض ناگزیر اینبار گُر بگیر من راهی توام با من قدم بزن همراه من بیا تا شهر ما شدن جاده بهانه است مقصود چشم توست من راهی توام ای مقصد درست من راهی توام با من قدم بزن همراه من بیا تا شهر ما شدن این مرز را که باز در تلخی غم است مهمان به قند کن چایت اگر دم است