:دنیای مچاله دارم تو سکوت این تنهایی دوباره میبارم به حاله یک چهره خسته تو آئینه، اون که خود منم دارم می خندم به حال اونیکه می دونم همه زندگیش رو باخته، خستست، ویرونست ای داد بر من اونکه خود منم پرسیدمش، پرسیدمش که حالت حاصل از چیست پرسیدمش هوای دلت چرا همیشه ابریست پرسیدمش، با خشم نگاه کرد سکوت را سکوت هم به حاله او خندید خندید خودش به حال خودش باز دوباره خندید و گفت: دلم گرفته از دنیای مچاله آهی کشید...آه
