عادت

گه گداری به خیالم که تو اینجایی کنارم خیره میشم به نگاهت تا بفهمی بیقرارم بیقرارم تا بفهمی که چه ساده واسه تو میشه دلم تنگ تا بدونی که یه بغضی میزنه گلوم و هی چنگ نه که فکر کنی یه روزی از اون حسم به تو کم شه غیرِ ممکنِ عزیزم عشقِ تو فراموشم شه غیرِ ممکنِ که از یاد ببرم خاطره هاتو یا فراموش کنه چشمام طرحِ زیبای چشاتو شاید فکر کنی که عادت کرده قلبم یا بریده یا شاید فکر کنی که عشقم به تهِ خطش رسیده شاید فکر کنی که حالا جای خالیت شده عادی اما تو نه نمیدونی سخته واسم تا چه حدی این احساسی که من دارم فقط دوست داشتنِ محضِ دلِ عاشق به یادت هست توی هرجا و هر لحظه این احساسی که من دارم از احساسِ تو لبریزه که این روزای عمرِ من برام شبای پاییزه این احساسی که من دارم غرورِ عشقِ دیروزه که بعدِ رفتنت بازم برام انگاری مرموزه این احساسی که من دارم اگر چه خیلی غمگینِ ولی وقتی تو رویامی به قلبم خیلی میشینه شاید فکر کنی که عادت کرده قلبم یا بریده یا شاید فکر کنی که عشقم به تهِ خطش رسیده شاید فکر کنی که حالا جای خالیت شده عادی اما تو نه نمیدونی سخته واسم تا چه حدی شاید فکر کنی که عادت کرده قلبم یا بریده یا شاید فکر کنی که عشقم به تهِ خطش رسیده شاید فکر کنی که حالا جای خالیت شده عادی