میخوردم زمین و محکم تر از قبل میرفتم جلو به پشت سر میخندم اونایی که مشتم میکردن دیوار و ریختم دهن میبندم از الان به بعد از سلام بترس چون برا هدفم سر و دست شکستم هرچی میخواستم میرسم بهش مخ درگیره میره سمتش حالو بهم میزنن این صورتای دورم حرص میخوردم ونفسای بلند تویه شکم لبام به کسیم بخنده تصویر خودمه تو آینس میگنده به باور خودم اعتماد کردم انگیزه داد نزاشت پلکام تر شن میرم جلوتر و لای چرخم هیچ چوبی نیستش و بالا شهرم یه دود غلیظی که دائما هست همه مغزا مریضن و ضاعقم بد اینجا کارگرا مشغوله چاله کندن پر ادعا استادی بگی جلل خالقو جالبه داره خندم وقتی خودم و هر سال یه سر و گردن رو دست خودم دیدم شک میکردم یه روزایی با فحش دادن سر می کردم اینا دنبال جواب نه می گردن ایه یاسن و بدرد نمیخورن حرف حب میکردم و نعشه میشدم مقصد نداره هرچی میدوام جلوتر میرم سرعت و کم نمیکنم این بحثام مشکل و حل نمیکنن نه حل نمیکنن متنفر میمونم از همگی شدن ترس و میشونم نبوده و نیس جاش سرد و یی روحن مردمای اینجا ذول زده رو سقف افکارای بیمار اخمار و توهم نمیکنن اینبار هستم روبراه بد هست هرجوره واسم هرچقدر میشه دیده باز تر گم تر میشم تو لباسم هی کم میشه روده راستم این نیستشو نبوده اونکه خواستم سفت باید رو پایی وایسم که لگد و نزده ر وی شانسم ااا بچه ای می خوای زودتر بزرگ شی بزرگ که میشی میخوای برگردی قبلا مهرت تو پیچو پیچاتم هرزن عمرت یه رقم مصرف بالاست تا پشت چراغه دورو ور دراگه داره از همه گ لایه خوشه به ظاهر با اینکه خالی شده دل شونه هاشه ول میخواد روبراه شه کی ؟؟ دوییدی فقط خب میبری که آره میشه اینجامو فکرم به جای دیگه قانع میشه اما هستم بیخ ریشت میثم همینکه میبینیشه حسم نمیره میگیریش هی اسفندم بیاد میکنیش عید سخت میگیری میکنی ول جلوم میک و ویده عینه نیکوتینه بهم بی امیده ترک شه نگیره دود و ریه وایسه بشینه یه طوری شه حتی دنیا قحطه یه خودی شه باهات هست تا هستی یه طور دیگه نه مثل بقیه یه طور دیگه ترس و میشونم نبوده و نیس جاش سرد و یی روحن مردمای اینجا ذول زده رو سقف افکارای بیمار اخمار و توهم نمیکنن اینبار ترس و میشونم اینجا ترس و میشونم نیس جاش ترس و میکوبم من اینبار فردا پیش اومد ابری دیگه نیس تار
