میرم جلو

اینترو: پله پله سخت تر از قبل میگذرم میشه ترسمم کم لای تلخیا خندمم محو ولی تهش میگم من برندم میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو ورس1: میگذره میره، میگذره میره میدونم دیره واسه ی پسرفت چشامو بستم ندیدم چراغو اصلا میگذرم میرم، میزنم میرم تنهای تنها، نداره فرقی که باشه یا نه، که کی باشه همرام رو به جلو، رو به جلو همچی میشه درو به زندگی نباس بدی فرصت خودش یروز میده به تو نه نمیزارم بشن سد رام اینا دیدم نمیشه هرچی راه میام تو شبا مغزه پا میداد ببین داش فرق ما چیاست ببین داش فرق ما چیاست که رَدَم عین وَمپَم هرروز و تلاش کردم بشم بازم مثل قبلم دیدم که نمیشه نه زدم پس به سیم بعد کل شهرم پشتم من گرفتم بلیط رفت میرم رو به جلو نیاد اینجا جلوم کسی نه هرچی حصار اونا کاشتن از رو همش پریدم کلماتم ویروسین مثل خودم مریضن لای کارا وحشی شدم پس همینه غریضم میزنم کال به دوپی بده یه پانچ اودی هنرت باشه کپی نمیخوره بدرد، آره اوبی مقصد جلومه نمیزارم یروز بیوفته فاصله نه هدفم آسمونه حتی نمیگیره پامو جاذبه پس گذشته پشتمه، ندارم وقتی واسه ی غم کیک هارو کشتمش، پس نگیره اینجا کارت به من یروزی به خودم گفتم دیر میشه فردا زدم پس یه هوک محکم تو گوش دردا کوروس: پله پله سخت تر از قبل میگذرم میشه ترسمم کم لای تلخیا خندمم محو ولی تهش میگم من برندم میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو میرم جلو ورس2: سیاهی به گوشم تو گور نخند‌ نمیگم دروغ نداره فرقی برام رفیق تنهاییم توهمم بود بود راهه من تاریک به دستم قلم باریک نوشتم کشیدم رویامو ولی نشو تو قاطیش رو این ورقا من کشیدم تا بزرگ شدم نخواستم هر کسی با اسم خودم بزرگ کنم نخواستم هر چی نکردمو برات بلوف کنم من از درد درست شدم تو دردا بزرگ شدم نداره صرفی داشی به حاشیه توجه کنم تخته گاز تا تهش نه‌ نمیخوام توقف کنم رو کارم تمرکز کنم دو تا بلوند پولم جلوم نمیخوام توجه کنم نه نه میخونم تا دم صبح نه نیستش کارم bet و میخوری با همه بور که بدم من تهش fold به رویا گفتم نمیشم معطل تو از روزی که شروع کردم دیدم‌ من تهشو نبودن اینا در سطح من‌ داشی بخوای ببینی منو باید توی سطح شهر باشی دنبال شرّ نیستم داشی ولی به موقعش میکوبم باشی هر کیم لاشی! اترو: کاش هیچکی نمیگفتش دنیا مال منه کاش میشد یبار ببینیم ولی جای همه این همه، این همه بازی سر چیه؟ وقتی میدونی زمین از شعرات فانی تره من میرم حتی هیچکسی نباشه نه من میگم حتی هیچکسی نخواد بگم من اینم، من اینم من اینم، نخواه جوره دیگه برات بشم