قر

خالی بود پشتم من همیشه هیچوقت انتظار نداشتم از بقیه تو این دنیای پر نامرد فقط فهمیدم که مادرم مردترینه آره اَ خیلی چیزا میره حوصلم سر من مهمون گلوم کلی بغضه هرشب بدجوری خستم از این حال بیحالم از اینکه خیلی وقته میارم هی پشت هم بد ندارم من دیگه چیزی برا باختن گذشتو حل نکرد هیچیو زمان واسم میدونی حتی نمیتونم اصن خوش باشم الکی یجورایی کردم به دردام عادت همچی هر روز برام میشه بدو بدتر یه روزی کلی توقع داشتم اَ خودم من ولی الان خبری اَ هیچی نیستو نمیدونم برا حال خوب چقد صبر کنم تهش خودمو تو خودم کوبیدم هی خوش نه ولی زود میگذره تنها دلخوشیم اینه که هیشکی نمیدونه چقد دلم گرفته و غصه تو سینمه کلی اینور اونور شدم صبح نه شدو فکر میکردم دق میکنه اما ذوق کرد و گوه زد به زندگیم و با رفتنش کاری کرد اون بدجوری ببازم من هرچی که بردم هی آرِزوهام دونه دونه رفتن به درک دیدم همه از من منم از همه زدم اونیک ه نداره حال توضیح اونیکه همیشه توی جمعا کم حرفه منم همه چیو یادمه من اگه بد بودم اوضام میشد شاید بهتر برا آروم شدن از قرصام کمک میگیرم یه چند باریم رفتم تا لب مرگ همیشه انگاری یکی میزنه تو, مغزم غر جای جیبم داره میشه چوبخطم پر یه چند وقتی میشه الان خوشحالی که هیچی حتی ندیده کسی اصلا پوزخندمو من فکر نمیکنم به جبران اصلا دیوارا از مشتام خستن میکشم هرچی که دستم بیاد یه جوری که یادم میره کجام هرشب نفهمیدم من چجوری بچگیم رفت انقد واستادم پا رویاهام تا ته کشیدن خواستم ابرو خم نکنم خم شد کمرمو دراز نشد سمتم دست هیچکس