گله گلخونه

چقدر برای سخته تحمل دوریت مثل دیونه هام چقدر بهت گفتم تنهام نزار منو بزار باهات بیام ببین چه دلگیره، چقدر نفس گیره خونه بدون تو کجای این شهری، که هر جایی رو میگردم نمیرسم به تو تومال من بودی چرا ازم گرفتنت گل گلخونه ام بودی تورو از ساقه چیدنت کجا گمت کردم ماکه پای هم بودیم شهر رو بهم ریختم برای پیدا کردنت تو ازم دوری ولی قلبم بهت نزدیکه دنیای بعد تو سرده و تاریکه تو ازم دوری ولی اسمت توی قلبمه تمومه خاطره هامونو یادمه کاش میشد یادت میومد تک تک حرفاتو لااقل پستش نمیکردی باهاش عکساتو اونی که عمرشو پای سادگیش داده منم منی که باجون و دل خالی گذاشتم جاتو تو مال من بودی چرا ازم گرفتنت گل گلخونه ام بودی تورو از ساقه چیدنت کجا گمت کردم ماکه پای هم بودیم شهر رو بهم ریختم برای پیدا کردنت