توو این سالا دیگه هر اشتباهی از دستم برمیومدو کردم کم نه چند سال هر شب از دستم در رفت رفتم چند سال اَ صبح با گردنِ کج برگشتم خودم دلِ خودمو میزدم خودمو میزدم ریشامو نمیزدم اگه بدونی چقد رو خودم چاقو کشیدم من هنوزم خیلی شبا خوابم نمیبرن تو فکر میکنی کی موند؟ اون روزایی که فقط خودم پیشِ خودم میموند خودم برا خودم شعراشو بلند میخوند خودم برا خودم نیرو کمکی بود کی موند وقتی اونقد جفنگ بودم حتی توو چشمایِ خودم هم نگاهم نمیفتاد بهم حق بده نذارم بفهمیم عینِ شاگردِ عاشقِ استاد من از راه به در بودنامو بودم اومدم با پایِ خودم اومدم دورامو زدم اومدم بعدِ این همه سال رو برگردوندنم مَرد شدم اومدم الآن خودمم با یه گونی ورقِ مچاله که گوشِ درد و دلت یه دهنِ گشاده منم اون پشتِ به دوربینِ همه ام اینجانب محمد رضا شایع
