تنهائی (فت رانا منصور)

حالِ منِ دیوانه را دیوانه میفهمد فقط چاره ی درده عشق را می خانه میداند فقط رفت از دست دلی که واسه داشتنت از همه آدما گذشت رفت از دست امیدم از نگاهِ تو آرامشم به گل نشست خرابِ حالم جانا هوای با تو بودن از سرم بدون گرفتنی نیست روزا و هفته ها بدونِ تو که اسمش زندگی نیست برگرد کنارم بازا مسیره بی پایانِ من قراره بی قراره دنیا شکنجه گاه خونه بی تو آخ بیا ببین چه تنهام آروم ندارم دلِ دیوونه ام حریفِ عشقِ تو نشد به هر دری زدم به روی قلبت وا نشد درو دیواره خونه شاهدن که بعده تو چه زجری میکشم دنیای من ویرانه شد چه کاری که میشه کرد تا که بدونی بشی مثل گذشته ها بمونی من و از دستِ دلتنگی بگیری که این حالِ بعدو آسون نگیری جانا هوای با تو بودن از سرم بدون گرفتنی نیست روزا و هفته ها بدونِ تو که اسمش زندگی نیست برگرد کنارم بازا مسیره بی پایانِ من قراره بی قراره دنیا شکنجه گاه خونه بی تو آخ بیا ببین چه تنهام آروم ندارم