ببخشید من فارسیم یکم ضعیف شده یه وقتایی هم بحثِ نیازه ، یه چی مِثِه غذا شماره یک بیداره بیدارترین بگو از خونه ی گَرم و بِهِشتیمون ، منو از خودِ سَنگینَم بِکِش بیرون بگو دنیا اَزَم وَزنِشو وَرداره بذار ، بِرِسَم به هوا و حرفِ عِشقیمون بگو خسته ام از تکرارِ این دَرسا ، بگو که تیکّه پارَم من از این بحثا من از دِل شوره و دِل تنگیه مُردَم ، دِلَم لَک زده واسه گَرمیه دَستات منو یه عالَمه از بودَنِت پُر کن ، منو تو اون شبِ یَلدا تصور کن بگو هرکی بیاد سَهمِشو وَرداره بِرِه ، منو مِثِه خودت بی کَلّه و خُل کن منو سَرشارِ از عشق و توکل کن ، منو غَرقِ یه شروع و تحول کن بگو خط بزنه اسمِ منو دنیا ، منو تو قلبِ کوچیکِت تحمل کن شُدَم هِی ابر و باریدَم ، چه نامَردُمیا دیدم مَنِ بی کَلّه حَقَمو ، به ناحق خوریا میدم تردمیلِ همه دنیا ، نرسیدن و دوییدن واسه تغذیه ی مغزِ مریضِشون ، همه قَلبَمو جوییدن من از پروانه ها بودم ولی ، بالی نموند از من تو این برزخِ تنهایی دیگه ، حالی نموند اصلاً بِزَن در مورِدَم حرفای جنجالی ، بگو از اون علاقه که به من داری تو که این حَجمِه از عشقو به من دادی ، بِکِش پرده ی وَحشَتِ منو پایین بذار پُر بِشَم از آرامش و عشق بات ، منم هرطور که میشه میکُنم اِشباعت بِذار بشوره بِبَره همه غم هامو اون معصومیه چِشمات یه میدونی ، یه وقتایی هم همه چی شماس آرامشِ حرفاتون ، توجه ، حضور یه چی مِثه ظهور میدونی ، عشق یعنی همه چی خداس میدونی ، عشق یعنی همه چی خداس یک یک دو دو بِذار بی پرده بی پَروا بِشَم مست و کُنَم پرواز بِذار پَهلوی تو با تو بِشِه بال و پَرِ من باز حواسِت جمعِ من باشه که بی تو قلبِ من ، تَنهاس نگهبانِ دِلَم شو مِثِه یه مادر مِثِه دایه مِثِه ، سَرباز شُدَم هِی ابر و باریدَم ، چه نامَردُمیا دیدم مَنِ بی کَلّه حَقَمو ، به ناحق خوریا میدم تردمیلِ همه دنیا ، نرسیدن و دوییدن واسه تغذیه ی مغزِ مریضِشون ، همه قَلبَمو جوییدن من از پروانه ها بودم ولی ، بالی نموند از من تو این برزخِ تنهایی دیگه ، حالی نموند اصلاً ببخشید اینجا یه ذره صِدام گرفته بود دیشب تا صبح سَرِ تمرین بودم بِیبی غذاتو خوردی ؟! هع بگیر بخواب گفتم که ، من مالِ خواب نیستم یک یک دو دو ، هشت هِع
