چه فرقی میکنه

منو هیچوقت هیچکس نفهمید حرفای دلم روی زبونم نچرخید چون چیزایی دیدم که زبون قاصر از گفتنش معرفت و احساساتی که ادما کشتنش مردمی که موقع ریدن تو فکر میرن و موقع فکر کردن میرینن و چرت میگن وقتی محتاجتن بی مناسبت عزیز میشی خرشون که از پل گذشت دیگه تو غریب میشی حتی آتیشم بگیری تفم روت نمیکنن که خاموشت کنن و غصتو نمیخورن خود سوزیه پروانه ها با شمع از افسانه ها شد رفت دیگه کمتر کسی این روزا وفا میکنه به عهد فقط مرامو تیکه پاره میکنن واست تو حرف جواب سلامتم نمیدن اگه نداشته باشه صرف اینه قاطی نمیشم الکی بر نمیخورم با هر هله هوله ای دورمو پر نمیکنم (Chorus) چه فرقی میکنه کجا زندگی کنی وقتی زبونتو نفهمن همه جا غریبه ای به چه دردی میخوره کی هست بهش بگی پری وقتی واسه ادامه نداری دیگه زمینه ای تو خواستی از عادت فرار کنی در ری به خودت اومدی دیدی به فرار عادت کردی تو رویاهات غرقی با همه آدما سردی واسه بریدن ازشون پی بهونه میگردی (Verse2) تو از افکار غلط و عبث اشباع شدی وقتشه عقایدتو یکم اصلاح کنی خودت در مورد چیزایی که میشنوی فکر کن نذار یه باور غلط واست جا بیوفته فوری اصلا کاری نداشته باش به اینکه کی داره میگه فقط خوب گوش کن بفهمی که چی داره میگه زندگی یه دایره ی جبریه باید حضم بشه هرکی هر جایگاهی تو دنیا داره حقشه و محکوم به زندگی توی حرکت زمان و لای این ادما و زمونه همین رسمشه و چون جامعه مریضه حکم میکنه غریضه که گم بشی توی دنیایه کوچیک خودت منزوی بشی از هرچی آدم دورت که هی میرن تو مخت واسه امار گهت مجبوری دروغ بگی دائم آخه تا کی؟ اصلا باشه ولی یه چی بگو جاشه ولی یه چی بگو جاشه (Chorus) چه فرقی میکنه کجا زندگی کنی وقتی زبونتو نفهمن همه جا غریبه ای به چه دردی میخوره کی هست بهش بگی پری وقتی واسه ادامه نداری دیگه زمینه ای تو خواستی از عادت فرار کنی در ری به خودت اومدی دیدی به فرار عادت کردی تو رویاهات غرقی با همه آدما سردی واسه بریدن ازشون پی بهونه میگردی (Verse3) دنبال فرصتی یه جا بکنی و بری اسکلی اما فکر کردی زرنگ و چغری فاز زبل خانو داری باشه اصلا تو زبلی چسبیدی چتر شدی در آوردی از عزا یه دلی ولی تا کی میتونی تو اینطوری ادامه بدی نون و نمک و بخوری نمکدون بشکنی بری من خوبیه آدمارو خوب یادم میمونه دیدم کسی که ارزش رفیق واسش مثه جونه من دیدم پس میگم جونمم واسش میدم چون از چیزایی که واسه ی تو ارزو سیرم خستم از زندگی وسط این آدمهای بی‌رحم بی شک همینا میشن باعث چهره ی پیرم مردم شهری که همه توی اون دارن میلنگن به کسی صاف راه میره همیشه میخندن تو ام یادبگیر بجنگی بدی زندگیتو تغییر جای اینکه خودتو بکنی قربانیه تقدیر