جادوی نگاه

سکوت می کنم که این سکوت منطقی تره که الکل نگاه تو یواش داره می پره نه مست میکنی منو نه درک می کنم تورو نه من کنار تو گمم نه از کنار من برو همیشه بی اثرترین تلاش من گلایه شد دلم گرفته بود و این کلام ها کنایه شد همیشه عاقبت خودم شکستم و فنا شدم خراب و مست و بی رمق وبال کوچه ها شدم من از نبود تو پر و به این کلافگی دچار مترسک رها شده میان چوبه های دار نگاه بی تفاوتت به حجم سرد چشم من جنون مشت و آینه قبول می کنم بزن همیشه بی اثرترین تلاش من گلایه شد دلم گرفته بود و این کلام ها کنایه شد