"کی هستی؟" صبحه و بیدارِ بیداری خفته در آغوشِ بیماری صورتت دستات و میگیره روی این تختِ عزاداری از خودت بیزارِ بیزاری با خودت تنهایِ تنهایی نمی دونی کی هستی آخه این دردا رو میفهمی رو به هر بدکاره می خندی نمی دونی کی هستی این همه غم هایِ بی بَرده این همه شب های بی نَرده ازهمه، دلگیرِ دلگیری آخه این دنیا نمی ارزه شب شد و پیراهنت مرده گوشه ای دور از تنت خفته زمزمه در گوشِ پوستِ تو میکنه بادِ نهان چرده از همه دل ها گریزونی با خودت آرومِ آرومی نمی دونی کی هستی عاشقِ دل هایِ بی تابی عاشقِ شب های بی نامی نمی دونی کی هستی حسین بیات پور
