این شهرمنه شهرمنه شهرمنه این شهرمنه شهرمنه شهرمنه ما به این شهر نور دادیم از دل و از جون دادیم واسه اینه دوستمون دارین ،نورانیم ما به این شهر نور دادیم از دل و از جون دادیم واسه اینه دوستمون دارین ،نورانیم شهر من یه شهر رویایی هرورش هر شب یه غوغایی توش ناب ترین مرد دنیایی نه بلکه خدای تو این شهر هرچی منطق بشگن ستاره های بالا سرش سوراخایه کفه بهشتن دقیقا بود پونزده سال پیش ده شصتیا اومدن با آتیش موزیک و گرفتنُ روح کردن قاطیش شروع شد صدا نسل جدید چرخ چرخیدو تسمه پرید اوضاع شد یه وضع عجیب اومدیم ماها تازه نفس بیرون از اعماق قفس صدا نسل انقلاب نترس دیگه اینجا حرف گل و بل بل نیس پوست کلفت خود کرکدیل موزیکی میدیم بیرون خلو کسخل شین عشقو حال و اجتماع از یه زاویه دیگه کردیم بش نگاه دیگه تابویی نبود توی غار غولی نبود موزیک دامبولی نبود پرُ آمپولی نبود اره ما بودیم عمو هنوزم اینجایم بکنیم کارو کاملو تموم ما همیشه نور دادیم از دل و از جون دادیم واسه اینه دوستمون دارین ،نورانیم ما به این شهر نور دادیم از دل و از جون دادیم واسه اینِ دوستمون دارین ،نورانیم ما یه شهرو ساختیم رو بیت و قافیه توپا رو آوردیم گفتیم کی تو بازیه افتادیم مث چی تو حاشیه فرهنگ و ساختیمو تابوا شکوندیم رو دارو اَ دارو ما میخوندیم فرمون دستمون راهو ما میروندیم یه نسل پشتمون میگفت دستخوش بمون جو میدادیم که بپرن از پشت بوم این حرفای همون نسلِ که میگفتن سوختهستُ زبون بسته بیرون فعال و درون خسته بدترم می‌شه هر روز وضعمون ولی از تومون احساسی اومد هیچکس اومد زدبازی اومد هیپ هاپ اومد استارتی و زد که موزیک بی روح و بندازی تو سطل ولی بازن یه مشت عقده‌ی هرزه میگن کار ماها مفت نمی ارزه میخوان بگیرن جلوی نفوذ مارو میگن فقط هدف کردیم ما رفوزه هارو نمیبینی تو موزیک منو روزی که بگن ندارم من بد آموزی بهشت راضیم نرم من برام یه هدفن کافیه تو جهنم میگی بارون میگه برف میگی داغون میگه ضعف میگی آروم میگه نه این شهر منه شهر منه شهر منه میگی بیرون میگه تلخ میگی آسون میگه سخت میگی خندون میگه حرف این شهر منه شهر منه شهر منه چهار تا کار خارق العاده که نمی‌شه گوش داد با خانواده اصلا فحشو مشو لش بازی توش هش مالی کوش توهم رد دادی روش قبل ما فقط پاپ بود و حاله موزیک وخیم فاز خالتور و ناله بود حرفا همشون تکراری کلیشه انگار هیچکی زدبازی نمی‌شه دادیم به این شهر خاطره ها یه سری هم رد دادن به خاطره ما،والا واسه همین شدیم سنبل نسلی که چند سالیه بین انبر دستیه خوندیم واسه دهه شصتیا همه ردیا آره همه مشتیا بیا قول دادم تا ته تش بیام یه حسی بم میگه که کمه تشویقا بازم منم اون پسر عجیب غریبه‌ی شهرم ارتش یه نفر حریف یه لشکرم یه بازیم که مث منو ندیده یه درصد یه پدیده مکتبم یه سلیقه ی سبکم مینویسم تا پینه بیاد لا دستام چون یه صدای تو سرم میگه واینستا نه ببین چی کار با این شهر کردین همو پاره می‌کنین بازم برگردیم ما به این شهر نور دادیم از دل و از جون دادیم واسه اینه دوستمون دارین ،نورانیم ما به این شهر نور دادیم از دل و از جون دادیم واسه اینه دوستمون دارین ،نورانیم
