میگن زندگی یه وقتی رو به راه بود جای چراغ خونه پره نور ماه بود همه چی ردیف حال و هوا پسند همه همه دوره هم میگن یارو مرام بلده یه سری موضوع که فانه الان ارزش بود طول روابطم همه ع رو ارزش بود بگی نگی میشد حس کنی معرفتو رفیق پر میکرد یعنی نه عقب نرو اما از الان بگم بگو بدونم کو اون که از پایه باته و ن فقط رو جوری بتونی بگن یارو رو ب راهه از دردات بگی lما نه ب خونواده چیو کش بدم فقط میگم اروم بگیرم بگم یه عمره دنیامو اروم ندیدم بگم چرخش قدرت تورو چرخوند ولی زیر چرخش دسوپامو له میکرد اه دیگ پرم ع این حرفای تکراری یارو میگه باس سود جیبو بشماری تا که چفت شی با مردم دنیای تقل و فقط با همین یه هدف شی طرف اما بگم اینم که اینکه تاریخ همیشه شهادت میده رد قدرتو روی تن جوامش دیده خلاصه بگذریم نمیرم رو خط زمان هنو میگم از شکاف فی کل مکان پرہ شکاف دورمون شکی توش نیس نقش نگارہ گریم همه ع پشت ویترین پس چ فرقش که کی حقه حرفش کی به کجا رسوندشو کی چسب دهنش من دیدم اهلشو که رو خودی تیغ کشید فقط خود خودش خودش به چش کنه تو دید پس انتظارہ اتحاد جمع به کنار خود منم ب خودم دس میدم و چشام واسم غریبن و وصل یه شکاف عمیق ببین چ سادہ ردیم از تمام زمین انگا اومدیم به بازی نبازیم همین اما من میکنم از این قاعدہ قطعا چون فعل نشدنُ از قصد دریدم از همه بریدم ریش و قیچی این نصفہ زندگیو دس ہیشکی نمیدم دیگ هیچیُ نمیگم میشم یه آدم لال که از بدیاش میگن بگن خودش و خداش فق زخماشو دیدن تو دل تنهاییاش بود دست و پا میزد کلی عذاب کشید نقش رو مرداب تا یه نمه از گلیمشو کشید از آب رسید از راہ مشکل هرجا بودم من واسه بستن رو کولم دو قدم اگ رفتم عقب دو هزار تا قدم واسه جبران زدم ب حساب جفت پام که جلو بزنم از من توی فردام من باج میگیرم از هرچی سد میشه جلوم الان صفرم یه روز صد خم میشه جلوم
