مردابه تنهایی

دلم تنگ است و شعر دیگری بر دفترم جاری شده با بیتهایی مملو از یک درد تکراری سرودِ دردِ فرهاد است و آتش زیر خاکستر دوباره پر شده از خاطراتت زیر سیگاری تک و تنهایی و سخت است باور کردنش ، اما نمی آید به دیدارت کسی که دوستش داری نگو از تو گذشته عاشقی ، هر چند می دانم به حرفم میرسی روزی که حس کردی گرفتاری جماعت مثلِ تو غرقند در مرداب تنهایی تو اما شک نکن روزی که حس کردی گرفتاری غزل پشت غزل ، با چشم گریان عشق می ورزی نمی آید به غیر از شاعری از دست تو کاری تجسم کن ! در این دنیای لبریز از دو رنگی ها چگونه می شود خود را به دست عشق نسپاری نگو از تو گذشته عاشقی ، هر چند می دانم به حرفم میرسی روزی که حس کردی گرفتاری جماعت مثلِ تو غرقند در مرداب تنهایی تو اما شک نکن روزی که حس کردی گرفتاری