پیکه سحری

یک نفس ای پیک سحری بر سر کویش ،کن گذری گو به فغانم ،به فغانم ، به فغانم ای که به عشقت زنده منم گفتی از عشقت دم نزنم من نتوانم ، نتوانم ، نتوانم من ؛غرق گناهم ،تو عذر گناهی روز و شبم راتو که مهری تو که ماهی چون باده به جوشم ، در جوش و خروشم من سر زلفت به دو عالم نفروشم ای که به عشقت زنده منم گفتی از عشقت دم نزنم من نتوانم ،نتوانم ، نتوانم… همه شببر ماه و پروین نگرم مگر آید رخسارت بر نظرم چه بگویم ، چه بگویم ، چه بگویم زین راز من همین بس ، که مرا کس ، نبود دمساز یک نفس ای پیک سحری بر سر کویش ،کن گذری گو به فغانم ،به فغانم ، به فغانم ای که به عشقت زنده منم گفتی از عشقت دم نزنم من نتوانم ، نتوانم ، نتوانم