هم نبرد

میدونستی که ستارت تو سیاهی موندنی نیست میدونستی که اسیره دوریه , هیچ چاره ای نیست مثل پروانه ای از نور خودشو از تو جدا کرد رفت که یک تنه حریف شه جلوی هزارتا نامرد خدا مُزنه دلی پیلی ته چشی ماه پی بمند ارس چشمو دری اما دیمین قشنگ لبخند با ستارت هم نبرده هر کی از این خونه میره دنباله حفظ همون مرز که توو اون به عشق رسیده درت از رفتن اون نیست میدونی برگشتنی نیست اما میدونی که اسمش راهش از بین رفتنی نیست این ستاره مردنی نیست