کوچ (فت امین بوستان)

وداع کردم نگاهت را.. که از چشمم بیوفتد خزان من سحر سوز است چون آفتاب که بر شب بیوفتد... صدا کردم صدایت را امیدم پوچ از هر جوابی ... یه دل داغون... دو چشم بارون ... حتی دریغ از سرابی ... تو از من کوچ... من از من کوچ ... دل از دل خون شبم تار در این سیلاب ... شدم طوفان ... شدم امواج بسیار در این بوران امید کوچ... شبم نزدیک سحر دور... خلاف باد شدم راهی ... دلم بی طاقت چشم کور... بازم چه زیباست این سکوت پایان درد آغاز شد شاید که این نیز بگذرد اما دلم بیزار شد از این همه تکرار چه سود عمر گران ارزان شد بعد از خطا توجیه چه سود با عشق بشر شیطان شد