خسته اما با لبخند ، به خانه برمیگردیم با امیدِ فردای بهتر ، به خانه بر میگردیم مصرف می کنیم و هرشب ، به خانه برمیگردیم نِفاز و میزنیم و هرشب ، به خانه برمیگردیم به خانه برمیگردیم به خانه برمیگردیم به خانه برمیگردیم به خانه برمیگردیم هنوزم میره گُل سم تو رگ چِشا قرمز کل شب روهم پا رو پدال و پشت فرمونم دو تا لِیدی روسیِ نابی میکنن واسم کوکو خط رو تن بعد میاد حاجی رُژ لب رو پک استِریپو دو به بعد خونه َم برنامه اینه شامیم توو برج و بعد لخت میشه واسم باربیم رو مبل میکنیم تا تهش خُل ژِستی پَ ک* خواره دنیا چون life is too short حاجی دنیا خب سایز ما نیست صِفرا رو باز کردیم چون نامبر وانیم پس نگو گَنگستری آخه انقد لاکاری که بت میگم ماندِلایی ببین خب حاجی توو بازی رو که تیمش سَوا پَس هنوزم شیش تایی میان روم دافا وقتی که من یه ریزه کلافم ولی خب تا وقتی که بانو فَریما هَس دیگه سپیده برا بعد سفیده لباش هم به خانه برمیگردیم ، به خاله سَر میزنیم یه خالِ هشت میزنیم به خانه برمیگردیم خسته اما با لبخند ، به خانه برمیگردیم با امیدِ فردای بهتر ، به خانه بر میگردیم مصرف می کنیم و هرشب ، به خانه برمیگردیم نِفاز و میزنیم و هرشب ، به خانه برمیگردیم به خانه برمیگردیم به خانه برمیگردیم به خانه برمیگردیم به خانه برمیگردیم میرم خونه ولی خونه بدتره یه شب نشد پُرِ توله سگ نشه میگم اِنقد نریز جونِ بچته میگی جونِ من جوز بد نده دم و بازدم بربل کوشِ قلبم یه خط قرمز روشه یعنی اینورا عشق نیومده خلسه رو میشناسی اسمش روشه داش سِپی مخو باز با رُخ زد انگا کاسپارُف َم گُنده ها دادن واس ما رخصت داش ما مثبت ، می مونیم ولی هنوز شرِّ شر لای رفقای ناباب شهر به شهر کَله شق ولی خودِ داستانیم انگار رُم باستانیم قطعا میشه گلُا پاسکاری حوصله ی حرفاتو ندارم گفته بودم شَر باتو ندارم حوصله ی حرفاتو ندارم گفته بودم شَر باتو ندارم کل شهر با ما خوب صفر دو یک خسته اما با لبخند ، به خانه برمیگردیم با امیدِ فردای بهتر ، به خانه بر میگردیم مصرف می کنیم و هرشب ، به خانه برمیگردیم نِفاز و میزنیم و هرشب ، به خانه برمیگردیم به خانه برمیگردیم به خانه برمیگردیم به خانه برمیگردیم چِشا رو باید شست چشا رو باید شست جورِ دیگه باید دید‌جور دیگه باید دید نِفازو باید بُرد نفاز و باید برد جور دیگه باید دید‌جور دیگه باید دید دراگو باید خورد باید خورد جوره دیگه باید دید سه تا کورس با من بُمب خونه میشه تا سقف وید به خانه برمیگردیم دستِ پنجه دار دافا میاد تُند تُند فرضیَم میخوان باهام بیان توو برنامه انگار حاجی خودِ دکتر نظری اَم ژِرمنا هنو بدشون میاد ازم دو تا روسی هم فَنمون میان وسط صبام که باز کَله پا میشن چون اکتاو میگه همه شبِش زود میامدن میزنیم کِته ارو میاریم مِته رو اِی اِی میزنیم کِته ارو نشون بده تِرَپو میزنیم کِته ارو به خانه برمیگردیم دست چپت کو به خانه با لبخند
