چشمای بی خوابم ، چشمای سرگردون چشمای ترسیدَم! می ترسم از بیرون می ترسم از هر جا، هر جای این بُن بست حالا که تو نیستی، زخمات زیاده ! هست ! تو این خیابونا، تا کوچه هاش حتّا از هر جا که روزی، با تو بودم اونجا چشماتُ می گردم، تو این شلوغی ها بینِ همین مردُم ! حتّا تو ماشینا تهرانِ دود آلود، تهرانِ بی لبخند تهران˚ ترافیکه، تا اکباتان ، در بند تهرانِ آشُفته، تهرانِ بازیگر تهران˚ بدونِ تو، میشه از این بدتر ! باید که برگردم، من حبسِ این خونه م تا روزی برگردی، من اینجا می مونم از من تو این بازی، چیزی نمی مونه هیچ کس دلیلِش رُ، جُز من نمی دونه می شد از این خونه، تا کوچه ی دستات تا اون خیابونی، که مونده جای پات رفت وُ به تو ختم شد، پایانِ این بُن بست ! حبس شد تو آغوشِت، تبعید شد از برگشت ! تهرانِ دود آلود، تهرانِ بی لبخند تهران˚ ترافیکه، تا اکباتان ، در بند تهرانِ آشُفته، تهرانِ بازیگر تهران˚ بدونِ تو، میشه از این بدتر !
