شب بود

شب بود بیابان بود زمستان بود بوران بود سرمای فراوان بود یارم در آغوشم هراسان بود از سردی افسرده و بی جان بود در پیش آن سیمین در خوشگل از جسم و جانم خود بودم غافل میکوشیدم بحرش از جانم دل می بردمش با خود سوی منزل گیسویش از باد و باران گشته آشفته در.....در...... در مویش گویا مرواریدی غلتان خفته گیسویش از باد و باران گشته آشفته در.....در...... در مویش گویا مرواریدی غلتان خفته