پشت مینی بوسم نوشته یادگار آقام بود که اوراق شده یه گوشه دم در گاراژ بود یه یا علی گفتم و رفتم سراغش غلامت منمو یه لنگ رو آینه یادش بخیر پارسال بهار دسته جمعی زیارت رفته بودیم با سیاوش مشهد شده بود قیامت یه انگشتر عقیق تو انگشت سوغات بیارم یه تسبیح با عطر مشهد واسه مینیبوس گرفتم برگشتم دیدم سر محل جمعه یه ملت وای اسفند دودو گوسفند خون کار علی فرصت حاجی نصرت و رضا پونصد بود وای رخصت زود خلاصه بعد ماچو موچ کردن یه گله آدم رفتیم دم حوضچه آب زدیم سر و صورتمونو نشستیم سر سفره از اون موقع تا الان بهمون میگن مشتی شدیم کوچیکتون مشتی علی مشتی علی منم من که میشناسنم محلم یه راننده اتوبوس مشتی که مثه یه پرندس تو این گاراژ همه لوتین با مرامن از دم وقتی حاجیت میاد تو سر خم میکنن از دم مینی بوسم آبیه ، رنگ دریاییه بوی خوب میده همیشه مثه عطاریه عطر مشهد از درش عکس آقام سر درش جلو آینه رضا موتوری و همدمش گوشه آینه بغل سمت راستشم عکس آقامون فردینه اون طرفم همسرش هر کی میاد تو مینی بوس عشق میکنه از سرش مینی بوس حاجیت تک پره عزت زیاد آخر خطه د لوتی تو لفت نده مشتی علی منم من که میشناسنم محلم یه راننده اتوبوس مشتی که مثه یه پرندس تو این گاراژ همه لوتین با مرامن از دم وقتی حاجیت میاد تو سر خم میکنن از دم
