ابره آواره

گلایل غمگین، شکوفه پاییز ملودی بارون، آرامش یکریز آهای تو که بی من، به جاده تن دادی عجب غم بکری به قلب من دادی یه بغض سرخورده ام، یه ابر آواره از عشق تو مردن چه لذتی داره از عشق تو مردن چه لذتی داره مث یه کوه درد صبوری می کردم غم تو که اومد یه روز آبم کرد می خواستی دریا شم شدم یه اقیانوس ببین چقد ساده غمت مجابم کرد تو نبض تابستون تو چشم مردادی تو را خورشید و ادامه می دادی یه قطب پر برفم یه بند زمستونم عصاره خورشید بیا بسورزونم تو منطق من عشق یه مرگ مطلوبه بیا هلاکم کن که حالم آشوبه بیا هلاکم کن که حالم آشوبه مث یه کوه درد صبوری می کردم غم تو که اومد یه روز آبم کرد می خواستی دریا شم شدم یه اقیانوس ببین چقد ساده غمت مجابم کرد