زمستون (فت مهداجای)

هوا سرده توی کوچه قدم می زنم کنارت دست می کشی روی موهام میگی خوش بینی به فالت صدای نم نم بارون رو تنه خیس خیابون حس گرمای وجودت توی سرمای زمستون گر میگیره همه دنیام از تب حرم نفسهات آب میشه گذشته هامون روی سفیدی برفها این سکوت توی کوچه هوای سرد زمستون دیوونه شو مثل من باش حرمت دنیا رو بشکون چشاتو ببند رو دنیا همه روزهامون رو بشمر خاطرات بدمون رو به دل سیاهی بسپر بگذریم از بدیهامون یادمون نره کی هستیم دوتا عاشق دو تا مجنون که تو قاب عکس نشستیم من و تو یه پیله بودیم تو تن درخت وحشی تو یه حسی خوبی از من که تو چشمام می درخشید وقتی عاشق شدیم انگار پر زدیم پروانه بودیم من و تو پیر شدیم اما هنوزم افسانه بودیم گر میگیره همه دنیام از تب حرم نفسهات آب میشه گذشته هامون روی سفیدی برفها این سکوت توی کوچه هوای سرد زمستون دیوونه شو مثل من باش حرمت دنیا رو بشکون