بازه

من تشنه به نگاه تو تو افسوس بی خبر از دل میلرزد ز هوای تو اما تو ز دلم غافل جانا تو گلی و بهارانی به دشت دل بی یاری بیا تازه کنیم دیداری برخیز که عاشق بشود مهتاب بتابد به دل بی تاب که پژمرده شود تنهایی من تشنه به نگاه تو تو افسوس بی خبر از دل میلرزد ز هوای تو اما تو ز دلم غافل برخیز که مجنون تو بیمارم ز دوری تو غم دارم بیا تا که شود درمانم بنگر به دیدار پریشانم که با غصه گرییانم بیا تا که شود آسانم بی تو چه سخت میگذرد بر دل تنها سیل خیال تو خرابم شده دنیا روز و شبی میگذرد بر تب و تابم تا که دهی مژده ی وصلت به دل ما دریاب که ابر پر مژگانم ز دوری تو گریانم بیا خنده شود مهمانم بازا که سرمای زمستانم بیا ای تو بهارانم گل یخ زده و بی جانم