سفر

رفتن و رفتن و رفتن دل به تنهایی سپردن رفتن اما نرسیدن لب دریا تشنه مردن رفتن و رفتن و رفتن حرفیه که ناتمومه بغض یه گریه تلخه که یه عمره تو گلومه واسه من سفر همیشه یه کبوتر سفیده که رو سینه سفیدش قطره قطره خون چکیده گفتنی ها رو باید گفت میگم این حرفو با فریاد مثل ابرای مهاجر نمیشم همسفر باد به سفر من دیگه تن در نمیدم گریه از درد سفر سر نمیدم به سفر من دیگه تن در نمیدم گریه از درد سفر سر نمیدم گم شدن مثل یه سایه میون غبار کینه لب بسته پای خسته قصه سفر همینه