حاله مرا دارد

ابری که طغیان می کند حال مرا دارد باران که عصیان می کند حال مرا دارد از پر شدن خالی نشد این آسمان انگار رعدی که طوفان می کند حال مرا دارد چشمی که می ماند به در حال مرا دارد ازحال یارش بی خبر حال مرا دارد عاشق همیشه ناله را کنج گریبان برد این گریه های بی ثمر حال مرا دارد من در میان جمع و دل در خلوتش گریان ای حال نا خوشحال بد ای داغ بی درمان دنیا نشسته با من و آینه رودرو امشب اگر مُردم مرا بر دامنت بنشان با من تمام آنچه بود از خود گذشتن بود از ریشه جان را کندن و از نو شکفتن بود من غافل از دل که به آغوش بیابان زد دل بی خبر از اینکه دریا سینه ی من بود من در میان جمع و دل در خلوتش گریان ای حال نا خوشحال بد ای داغ بی درمان دنیا نشسته با من و اینه رودرو امشب اگر مُردم مرا بر دامنت بنشان