پرواز

تازگیا خنده هام یه شکلی شدن یهو یه ساعته یه گوشه دارم فکر می‌کنم یهو یه عمره میگذره و حرص    میخورم نمیفهمم ثانیه هامو حیف می‌کنم تازگیا که نه از قدیم عصبی وقتی جز خدا کسی نزدیک ترم نیست از هیچ طرفی نمیرسید خبری که حال آدمو خوب کنه بی هیچ مرضی من از اون طرف شهر شعار و طنز موازی جنگ سوال و خشم کنار دل یه وهم زلال و نرم به اسم خاطره.  جا موندم من از اولین لالایی خواب موندم واسه امنیت یه جای آروم تر که من دختر خونم جونم کف دست خیسه گونه ام آغوشم بااااز نمیشه نه  دلمو شاااد نمیشه کرد دیگه پام راه نمیره نرسیده از چشم عابرین شب لعنت به قوانین لعنت به من لعنت به عشق و قرار وسط شهر لعنت به بیننده ها لعنت به ون به موی سر و تن و بدن مرد میخندم الکی تو جمع ادا در میارم بی جنبم دست از سرم بردارن برن تنها شم آروم به خودم بگم همین لحظه اس بگم قد کشیدم صاف وایسم حالا هر چقدری که باشه داستان سخت ولی نه دودمیمونه نه دروغ یه چیزی مابین فریاد و سکوت یه چیزی مثل مخدر شبیه مرگ یا همزاد خون تیزی رقیب تن مغذ درد نمیفهمه و سینه دفن نمیکنه نمیترسم این به بعد بی خیال رنگ قلم تقدیر. دیر شده یا حتی نمونده تصمیم. این خودش یه دلیل بد واسه باز تخمی شدن اعصاب منه درگیر اخمامو نمیشکونم  حرفاتو نمی‌خونم ولی نگو بگیر جلو اشکاتو نمیتونم z با این که این غم بادو می‌کنم یه روز میندازم دور و میگم حق با تو نمیسوزم امروز بی حالم بی رمق می‌خوام از این قفس بپرم بپرم تا میتونم ولی آدما پرواز نمیکنن اونا حتی معنی پروازو نمیدونن میدونم بریدی. میدونم کل روزهای خوبتو دوویدی  میدونم لام تا کام حرف همیشه ریختی تو خودت سر ناخوناتو جویدی میدونم حالت خوب نبود خیلی وقتا هیچ صبری بغض گلوتو نمیکرد باز  میدونم جامعه یه سد سخته  واسه رد شدن هیچ راهی نبود هموار میدونم ارامش حس نابیه که حسرتش لحظه هارو به باد میده میدونم اینو محکم بودن سخته برنده یا قهرمانارو کتاب میده اینجا مثل خواب نیست کی زندگی ناب دیده آرزوهات بمیرن همه دلا شاد میشه میدونم باخت میده اون که راه صاف میره اینجا راه صاف نیست په هدفا تو مارپیچه پاشو حرکتو رقص پاهات کن تا آینده نبینی همه لحظه هات آب شد رو ابرا بالاسر شغالا اووووج بشه بدنت گرم. پر به بالات پر این قدم لعنتی رو بکن راه بیفت حداقل خودتو از خودت راضی کن تماشا بسه پاشو بینم  خودتو ببین تو آیینه این تویی به همه حالی کن