مریم چرا با ناز و با افسون و لبخندی به جانم آتش افکندی مرا دیوانه کردی امشب که با ناله غمت در دیده می بارد دلم در سینه می نالد مرا دیوانه کردی آخ مرا دیوانه کردی تو آن گل مریم سپیدی بی تو دلم شوری و امیدی دیگر به دنیا ندارد، دیگر به دنیا ندارد تو آن گل مریم سپیدی بی تو دلم شوری و امیدی دیگر به فردا ندارد، دیگر به فردا ندارد اشکی که ریزد ز دیده ی من آهی که خیزد ز سینه ی من رنگ تمنا ندارد، رنگ تمنا ندارد همچون نسیم از برم بگذر یک لحظه در دیده ام بنگر شاید نشانی ز عشق و وفا بینم به چشم تو بار دیگر تو آن گل مریم سپیدی بی تو دلم شوری و امیدی دیگر به دنیا ندارد، دیگر به دنیا ندارد تو آن گل مریم سپیدی بی تو دلم شوری و امیدی دیگر به فردا ندارد، دیگر به فردا ندارد
