فردا

من مثله بادم، هواتو دارم بزن به جانم، جانم میشه پادزهر یه مرد ساده که افکارش و داد زد مسافرم اما هیچی نی تو ساکم رمانه من پر از آرزوهاست کلی سد و سنگ پاره تو راست راه بلند اما خیلی کو تا مسیر و از بیراهه بری تو راه رمانه من کو و رود و سده نجنگی رو پیشونیت مهر میخوره برده دنباله پولی و جاه به جایه نفست از خاکی و از خاک ساخته میشه قبرت باز دل به دریا، مرد تنها شهر سنگها خط به خط شعر، خط الماس با دلم رقص،با دلم ساز هرشب راه میرم تو خیابون با تنهاییام میگن آرزوهام همه فردا میان نمیبندم چشمام و تا فردا بیاد ولی مثکه بعده فردام فردا میاد آسمونه این شهر تاریکه مثله مرگ بیدار باش مثله رعد و برق این خواب عالیه اما دورش دیوار ها میشن بلند چسب زخم و بزن علته زخم و نه! من دنباله قله نیستم از قله رد شدم چشمهای من خوابید وقتی صبح میشد دنباله حرف مردم، کی چه گوهی خورد! نبند دل به تخت و طلا ولش ارزشی نیست تویه نمایشش یاد بگیر که گدا باشی اما باشه از الماس و طلا دلت هرشب راه میرم تو خیابون با تنهاییام میگن آرزوهام همه فردا میان نمیبندم چشمام و تا فردا بیاد ولی مثکه بعده فردام فردا میاد