چنان مکن

بنام   دوش چه خورده ای دلا راست بگو نهان مکن چون خمشان بی گنه روی بر اسمان مکن باده ی خاص خورده ای نقل خلاص خورده ای بوی شراب میزند خربزه در دهان مکن دوش شراب ریختی وز بر ما گریختی بار دگر گرفتمت بار دگر ای دل پاره پاره ام دیدن اوست چاره ام اوست پناه و پشت من تکیه بر این جهان مکن هر بن بامداد تو جانب ما کشی سبو کای تو بدیده روی من روی به این و ان مکن باده بنوش مات شو جمله ی تن حیات شو باده ی چون عقیق بین یاد عقیق کان مکن