اها میشناسی مارو باز برگشتم،بالام تو آسمونام ها بیا (اُفق) این زندگیه منه این دنیا ماله منه دود میدیم بالا،همه با هم،واس سلامتی،سه تن دوس،ناموس،وطن روز بامون بدن چون؛ شبو دوس دارم من خوب ببین ... شب به شب با قدم زدن توی کوچه های شهر،شبو روز میکنم من صبح به صبح با قماری و مشروب جیبارو پوره پول میکنم من شرط ببند با دو پیک زدن ،بگو؛ سلطان رپ کن ایران منم،من من همش با هشت بیت رپ واس سلامتی بَکسَم تا صبح نشستم خوب یا بد ماها اینیم یه دونه بَگ تو تنم رو سرم کلاه میمونه په تا کلا نره سرم،داد بزن اسمه رپم داد بزن بگو بالاس،بگو زندگی اینه، خدا با ماس خیابون ماله ماس، آسمون ماله ماس داد بزن بگو بلاس،بگو زندگی اینه خدا با ماس این دنیا ماله ماس،این روزا ماله ماس داد بزن بگو بالاس،بگو زندگی اینه خدا با ماس (سعیدIV) میشنوه کار مارو دیده که چه لش رپ مینویسیم ها هَش پیچیدیم و فرق میدیدیمو مغز خیابونی ولی مارو بَگ نمیدیدی ها در نمیری اَ افسر و پلیس اگه کف این خیابون و کَش بریزی پاش لفظ میگیری و گَنگ میشی هی لابد توام ا فقرت به رپ رسیدی ها؟ داد میزدیم خیابون مال ماست چون هیچوقت در نمیریم لاش توش میمونیم و ویسکی تو بغل با رویس فانتوم به تهش میرسیم ا من میگوشم و پنج هم نمیدم که بدبختی تو هیپ هاپ میبینی و موقع رپ کردن رو بیت تف ننداز هی تا پوری نگه چرا بیت باکس میرینی و وقتی بی شک تو این راه بد سر کردیم چون برترینیم تو تو روم بدترینی و مسیرای ذهنی که بلند پروازه تو خارج کشور ما خارج از زمینیم و شبایی که رفته با داف تو حسش من با بوم بوم بیتم و کار رو ورسه وقتی صبح پا میشه خانومش iv گوش میده و صدامو قورت میده لا قرص و حرصش بیمار چیپ مغز با سیگار سیکتر هنو میریم بالا میگوشه لا ویداش و بیگ بنگ و هیتای بیشتر چون بیداره تیمم تو این خیابون میسازیم یه میلاد دیگر بزا هر روز و بریم به یه بی راهه بیشتر اگه خدا داره هوامونو سی سال دیگه م پس تو و دری وریاتو اضافه دیدم که هنو پا رو گازه و ادامه میدم ها (پوریا بُعد) پر حجم ریم گرفته دود مثه اینا دیس لاوه کرشمه خون نیسم ریزنقش ولی تاک تیکی باند پیچی میشی مثه مومیایی ماها سحر آمیزیم انگا لوبیاییم جوجه رنگی پی غصب تخت وتاجم هرکی کج کلاه کپ گذاشت گوز گنده کند و گارفت انقدر زندگیم شیرینه انسولین بم تزریق میکنن و رپ الگوریتم ماها بهتریناشیم ک غربال شدیم تو نوزده بم گفتن ارباب تویی آره لجن بسته انقدر بکر هوشم ی کفتار پیر تو جلد کودک میشی تکه گوشت رو تخت مریض خونه ی چرکتون ک زده غده ریشه دافت عین گوسفند دل و قلوه میده میگن گاییدی حاجی انگا پارسال پیرارسال دود میره پایین از چاکراه دیافراگم مضمون شعرام بازتاب زیاد داشت پخش میشه مغزت با شات گان دیوار باز هنوزم دارم لای کارتام زیاد آس میکوبم زمین تا شاه زیر قم بره جا میشه جلد یکه روزنامه آتش بس نیس سایم ترسید ازم
