به نامه

به نام حق که خوردنش اونیکه خورد جای حبس رفت کُت تنش رانتِ دولتش شد سِلاح و فرصتش می نازه به مال و قدرتش هی می باله به نام و شهرتش به نام هنر که خفش کردیم ازش کندیم سر بریدیم سطحی شد دیدیم باخت ١٠٠ هیچ ! به فرهنگای نو پا خراب شدن پُلا آرتیست بی مرز شد طرفدار گناه به نام عشق که رفت توجیب رفت تو شُرت عوض میشه هی از رو تیپ از رو مُدش زیر و رو کشی ها بعد سوتی زد تو ذوق خیانت عادی میشه هم کوچیک هم بزرگش به نام فرهنگ که رسید به جای باریکش رو به موته و نشستیم به پای بالینش فردا دایورته رو چپ و راستیه چرا که ننگ رو ما بنویسیم تو کتاب تاریخش به نام ایران پیر یه گربه خسته با رد پای شیر گریه ی فرشته خنده های دیو پرچم خونی زجه های گیو به نام اجتماع تو انزوا قبلیا اشتباه رو اشتباه بعدیا اژدهان تو چشم ما پنبه شدن رشته ها غذای فاسد یعنی چی یعنی کور شدن اشتها به نام شهرم که غرق عُقدست ، مستِ دوده رسیده ته بن بست ، جنگِ پوله بالا لنگِ نونه پایین شکافِ طبقاتش یه شهره تلفاتش مطمئنم تا ابد میمونه تبعاتش به نام فقر شرم تو نفس مرد سفره بدون گوشت طعم ترک دست فکر فردای زن و بچه عرق سرد میشینه رو پیشونیش همون فکرا میشه مرض قلب به نام زندگی که لِه زیر بدهیا سرِ کیسه شُله تورّم میگه بده بیاد میشه جیبِ خالی دلِ سیاه بی ارزشی مثه ریال درست میشه ؟ چه شکلی ها ؟ به نام رپ که چرکای مغزمو کرد کلمه ، تا باز کنم من چشمای بسته رو موئر گذاشتش وسط سیبل تا مو به تنت سیخ ، بشنوی فریاد قلبمو تو سفیدی سیاهی تو سیاهی سفیدم رد نشدم راحت از هر چی که دیدم