فقط ۱۰ سالته

فقط ۱۰ سالته اما تو چشمات نشونی از هوای بچگی نیست بغیر از غم بجز فقر و نداری توی دنیای تو هرچی بگی نیست فقط ۱۰ سالته اما همیشه یه کوه از جنس بغض و درد بودی یه خونه تکیه کرده روی شونت تموم بچگیتو مرد بودی زمستونه هوا ابری و سرده ببخش از اینکه بی سقفه اتاقت ببخش از اینکه اونقد خسته ای و یه کارتن دو لایس تخت خوابت نترس از عابرای بی تفاوت از اینکه مهربونی نقض میشه تا همه ی گلاتو نفروشی تو این شهر هیچ چراغی سبز نمیشه کنار همکلاسیت کِی میشینی قراره کی جای خالیت پر شه واسه درمون قلب مادرت کِی قراره قلک آبیت پر شه می‌خندی خواهرت آروم باشه با اونکه توی اوج اضطرابی واسه پر کردن سفره ی خالیت عادت کردی شبا گشنه بخوابی زمستونه هوا ابری و سرده ببخش از اینکه که بی سقفه اتاقت ببخش از اینکه اونقد خسته ای و یه کارتن دو لایس تخت خوابت نترس از عابرایه بی تفاوت از اینکه مهربونی نقض میشه تا همه ی گلاتو نفروشی تو این شهر هیچ چراغی سبز نمیشه