پاییزه ساله بعد

پاییز سال بعد یاد تو میافتم پاییزسال بعد بدجور آشفتم پاییز سال بعد تو کافه میپوسم شعراتو میخونم عکساتو میبوسم حس میکنم قهوه عطر تو رو داره چشمامو میبندم بارون که میباره مثله یه بازنده پشت همون میزم جایی که میشستی اشکامو میریزم پاییز سال بعد ازچتر بیزارم از آدمایی که میگن دوست دارم یاد تو می افتم میمیرم از این درد یادم نمیافتی پاییز سال بعد حتما تو هم جایی درگیر پاییزی اون شعر میخونه تو قهوه میریزی موهاتو میبنده تو آیینه میخندی یادت میره حتی سالِ سی و چندی پاییز سال بعد از چتر بی زارم از آ دمایی که میگن دوسِت دارم یاد تو میافتم میمیرم از این درد یادم نمیافتی پاییز سال بعد