شبگرد

من تو این شبای بی حضور تو پرِ از دغدغه و تردیدم توی چشمات دیگه خورشیدی نیست من از این حادثه میترسیدم دستاتو میگیرمو سردِ نگات مگه میشه نازنین باور کرد حالا از من چی می مونه بعد تو دوباره تو کوچه ها یک شبگرد مرد تنهایی که دنیاش بودی دنیا با هرچی که هست تنگه براش تو به فکرِ رفتن و این شبگرد میشه همرنگ شب و ستاره هاش میری و خاطره هاتو میزاری توی قاب این خونه به یادگار خونه ساکت نمی مونه اما با گریه ی من و ناله های تار از من و خاطره ها چی نمی خوای بگو هر چی که بده بردارم میری و میدونی که نمیمیرم من به تنها شدن عادت دارم من تو این شبای بی حضور تو پرِ از دغدغه و تردیدم توی چشمات دیگه خورشیدی نیست من از این حادثه میترسیدم دستاتو میگیرمو سردِ نگات مگه میشه نازنین باور کرد حالا از من چی می مونه بعد تو دوباره تو کوچه ها یک شبگرد مرد تنهایی که دنیاش بودی دنیا با هرچی که هست تنگه براش تو به فکرِ رفتن و این شبگرد میشه همرنگ شب و ستاره هاش مرد تنهایی که دنیاش بودی دنیا با هرچی که هست تنگه براش تو به فکرِ رفتن و این شبگرد میشه همرنگ شب و ستاره هاش