امیر خلوت: میزنی به سیگارت تند تند پک لام تا کام حرف نمیزنی سممبک انقدر خسته ای دستت به قلم نمیره تو هر مسیری پا میزاری یه طرفِ میشه روت زمستونات بی بهار شد شدی به هر چی دورتِ بی تفاوت مثل کِرمی که انگیزه تو سینش سوخت شد عاشق تاریکیش و تو پیلش موند میگی پُر شه باز هوای خونه کاشکی از گرمایی که بابا دیگه تو صداش نیست از ابری که تو شبت نبارید و صاف شد خورشیدی که به تنت نتابید و و ماه شد تو که با خودت تو جنگی یه تِیک میگی هیچی نمیزنه چنگی به دل پُر درد تو دلت و نمی جنگی بعد اصلاً دلیل این سنگینی تو نمیفهمی نه اکتاو: هنوز زخمات نشدن واست تجربه داشی باس بکوبی و از نو بسازی خیلی وقتام تا تهش جنگیدی ولی هیچوقت نشدش واست هرطور که خواستی نبودی هیچوقت قانع تا تهش همونی شدی که ترس داشت حتی خانوادت میکشی سیگارت و کبود پا چشمت بیداری و ترجیح میدی به خواب راحت سوختناتم که دیدن همه پس پاشه بجنگ بگو هرطور شده میبرم من تهش اضافه کار زیاده مهم نیست کی طرفت هست باغچه ام گل نمیده حاجی بی علف هرز دلت پُر از کم و کسری هات ولی نگاه کن عوضش چیا بخت داده بزن سلامتی مردا مشتی تو غماتم بخند بگو ایرانت باشه اکتاو: بگو چند دفعه گریه کردی بگو چی شده این آدم دیگه عین قبل نیست بهم بگو چرا دلخوشی مجانی نیست مثل ذوق یه بچه رو پله برقی وقتی جیبت خالیِ رفتارا عجیب همش آدما دریده ترن فازشون تحقیر فقط ولی تو یه دفعه میدی تغییر جهت داور که سوت و بزنِ نمیشه نتیجه عوض نه هر روز صبح بیدار باش تو پوتین فندکتو بیار داش یه عکس سه در چار تو دستت هست سیگار و میکنه سیگار چاق اولا نه ولی حالا میخوای تنها بشی اشکات و جمع بکنی و دریا بشی ولی همه چی تو یه ثانیه خراب میشه درست مثل چیپ یحیی به چین
