ابو آتش

جان به لب و خون به جگر آتش عشق تو دگر هوش و هواس از سر من برده مهر خموشی به لبم خورده داد تویی ، گوش منم ، زخم خُورم دم نزنم تا تو طبیب دل بیمار شی ، تب بکنم تا تو پرستار شی عشق به دیوانگی و چون و چنان نیست عشق تمنّای وصال از دل و جان نیست عشق در آمیختن آتش و آب است میان درگیری بیداری و خواب است ناز تویی ساز تویی ، هر چه بگم باز تویی سر به بیابان زده باز آمدم با دلی پر قصّه و راز آمدم آب تویی ، باد تویی ، حیله صیاد تویی خانه رویایی من دام توست این دل درنده فقط رام توست عشق به دیوانگی و چون و چنان نیست عشق تمنّای وصال از دل و جان نیست عشق در آمیختن آتش و آب است میان درگیری بیداری و خواب است