(تامین) با چشمای خیس از کدوم غم بگم منی که صدام غیر قانونیه صدامو از این فاصله گوش کن صدایی که تو خونه زندونیه منم مادر نسل فردای تو نباید بزاری قرنطینه شم صدامو از این فاصله گوش کن که با اعتماد تو تهمینه شم به من تکیه کن من شبیه زنی که یک عمره خط میزنی نیستم یه سیمرغ غمگینمو شک نکن که توی قفس دیدنی نیستم به من تکیه کن تکیه گاه توام اگه از زمونه دلت خون شده شریک تو و لحظه های تو ام شریکی که از صحنه بیرون شده شریکی که از صحنه بیرون شده (اِی دل) منوببخش واسه این که نفهمیدمت واسه اشکا و نخندیدنت واسه بغضای شبونت ببخش واسه تهمتایی که روونت شدن منو ببخش به خاطر نه ماه درد واسه عمری که پای من خود خواه رفت واسه تحقیر تحمیل تهدید واسه قلبی که شکست و ترسید ما رو ببخش به خاطره نابرابری واسه سو استفاده ها و نابرادری واسه نگاهای نا نجیب آدمای شهر ما رو ببخش به خاطر باورای بد نداشتن آزادی ی حق بر بدن واسه یک گل یعنی پرپر زدن تو فرشته بودی ما ها آسمان رو دیدم ولی چشمارو بستیمو بالهاتو چیدیم (تامین) تو از هراس گم شدن تو کوچه های شهر من چیزی نمیدونی تو از غروری که شکست از دردی که لبامو بست چیزی نمیدونی چیزی نمیدونی ، نمیدونی ، چیزی نمیدونی به من تکیه کن من شبیه زنی که یک عمره خط میزنی نیستم یه سیمرغ غمگینمو شک نکن که توی قفس دیدنی نیستم از آوازی که تو گلوم خفه شد بگو بلکه روزی رهاتر بشیم بشیم بگو بلکه قفل قفس بشکنه یه روزی دوباره برابر بشیم منو توی این خونه زندون نکن
