صدای نفسامو میشنوم که دارن خلوتمو میشکنن... چندروزه تو ذهنم هیچی نیست غرق تو این ارامش هیستریک چندروزه تنهام تو خونمون با دیواراش و سقف روی اون ولی!هرچی زدم با قلم به سرم میرسید همه ی فکرام به درک مثلا به درک مثلا... به درک که درک نمیشه حرفام اصلا با اینکه خیلی ساده گفتم از قبل به درک که مشکلاتم حل نمیشن بسلامت اگه هرکی که نمونده پیشم به درک ، همه ی دنیا مال تو اصن نوش جونت هرچی خوردی مال مفت من درس گرفتم از هرچی اومد به سرم دیگه واینمیسم بهم ضربه بزنن نیومدم واسه شکایت پیشت با اینکه بهترین کارام حمایت نمیشه اخه نور چشمی نبودیم شاخ شیم بیخودی تو هم واسه ما کاری نمیتونی کنی به درک که هنر دست کاسبای بی هنره اگه گرگ نباشی میکشن و میخورنت تو این بازار با مافیای پر رنگش همونا که میخواستن ما نباشیم عمرا...هه به درک که واسه ی ما وقتش نرسید به درک که رویاییم به حقش نرسید به درک که سالها با عشق خوندم واست و از اون همه عشق هیچی نمونده واسم اصن مهم نیست که منو پشت سر میذاری حتی مهم نیست که دیگه دوستم نداری حالا که کار به اینجا رسیده دیگه مهم نی دیگه حرفامو باور نداری هی نگو حرص چیو میخوری ؟ این عمر منه که داره میره بیخودی ما همه ی داستان رو سابیدیم به الک و حالا که واسه ما راهی نی به درک به درک که اخمام از هم باز نمیشن به درک که پولام پس انداز نمیشن به درک که فردا مال ما نمیشه به درک که درای بسته وا نمیشه من هیشکیو ندارم ، من هیشکیم نمیخوام من هیچی نداشتم و دیگه هیچیم نمیخوام نه دیگه از کسی انتظاری دارم نه دیگه میخوام باشه همصدایی با من نه دیگه مونده واسم به اینده میلی نه دیگه فکر میکنم به ارزوهام خیلی من همونیم که از مجنون توبه کردم حالا ازاده که واسه خودش صفا کنه لیلی خیلی از حرفایی که تا امروز زدم فقط حرفای دل خودم نبوده بعضی چیزاش اصن چیزایی بوده که شما دوست داشتید گفته بشه ...
