اتوباهن

تو این اتوبانهای شب بی تو دنبال یک آرامش محضم گرمه هوا... اما دلم سرده من تو هوای بی تو میلرزم آهنگ ارومو تم گیتار شب پرسه های ساکت چمران با این سوال بی جواب تلخ... این آدما از دنیا چی میخوان من از شبای بی تو میترسم از هر مسیری که ازت دوره اسمت کجا میمیره رو لبهام بارون کجا این بغضو میشوره انقدر میرم تا تو برگردی لبریزم از هذیون و تب بی تو گم میشمو فکر تو میمونه تو این اتوبانهای شب بی تو رد میشم از موسیقی و گریه از این خروجی ها... حکیم... همت... این ضربه روی سیم آخر بود روی ترک های شب و طاقت آواز میخونم هوا صافه آواز میخونم... شب آرومه از یادگار تو همین مونده بغضی که تو چشمام معلومه...