پرنده

نگران بودم الان کجای این شهری ، نکنه راه خونمونو گم کردی یا اگه دلت هوای خونمونو کرد ، تا کجای راهو اشتباهی ، اشتباه برگردی نگران بودم ، آه می کشیدم از ته دل من بجای هر دومون غصه می خوردم انقدر فکر تو بودم که زخمام و یادم رفت انقدر که نفهمیدم که یا کجا کی و کجا کجا مردم من و اینجوری به خاطرت بسپار ، یه پرنده که غصتو میخورد یه پرنده که منتظر نشست و نشست ، یه پرنده که کنج لونش مرد من و اینجوری به خاطرت بسپار ، یه پرنده که غصتو میخورد یه پرنده که منتظر نشست و نشست ، یه پرنده که کنج لونش مرد من و اینجوری به خاطرت بسپار ، یه پرنده که غصتو میخورد یه پرنده که منتظر نشست و نشست ، یه پرنده که کنج لونش مرد