دوباره مهربان شو

ناتوان گذشته ام ز کوچه ها نیمه جان رسیده ام به نیمه راه چون کلام خسته ای در این غروب میبرد به آشیان خود پناه میبرد به آشیان خود پناه میروم ز دیده ها نهان شوم میروم که گریه در نهان کند دعا مرا, جدایی تو میکشد یا تو را, دوباره مهربان کند یا تو را, دوباره مهربان کنم بی تو من کجا روم , کجا روم هستی من از تو مانده یادگار من به پای خود به دامت آمدم من مگر ز دست خود، کنم فرار تا لبم دگر نفس نمیرسد ناله ام بگوش کس نمیرسد میرسی به کام دل که بشنوی ناله ای، ازین قفس نمیرسد