بالا کوهی دور از مردم شهر چراغا روشن میشن توی شهر انگار همه شدن افسرده تر خودتی و خودت حرفای دورت مغزای پر و دستای سُرت نفس عمیق میکشی بوی نم میاد به دنیا هرچی بدی بازم بیشتر میخواد دو کام از سیگار سه شب بیدار من و تو همه، همگی بیخواب حالمون خوب نیست همگی شدن بیتاب فکرا که گند میزنن به امید فردا قلبا که دور شدن وقتی میبینم هربار شده رابطه ها سرد مثه دستمامون حرفا نیش میزنن دوایی نیست واسه دردامون ببین پس من و تو فقط همو داریم مرزا رو بشکاف سرو پایین ننداز بذار بالا باشه داشته باش غرورو غصه داری مثه من برو ببین غروبو دیگه هیچی سرجاش نیس دیگه اون رفیقی که هواتو داشت سرپا نیست اونی که میخواست باهات فردا بسازه هم همراه نیست ما هستیم ولی اینجا هیچیش از ما نیس راه برو تو شبات بذار آشنا شه با قدمات هدفون بذار بخون باش ادامه بده ادامه بده آسمون رو داریم میخوایم از حالا فردا بسازیم با هم میریم بالا بالا آسمون رو داریم بالا
