قه قهه با اشک

روزا تکراری خواب بیداری حرفای کهنه شوق بیزاری بی حرفی محض فریاد بی مرز پایان آغاز طغیان یک ساز چشمای خیره پلکای ثابت نگاه خسته انسانی راکد میان میرن ماشینا ادما بسته می مونه لبای بی صدا قهقهه با اشک لبخند بی لب آرامش سرد ساکت مث شب ردی از سایه خشک بی تاثیر همبستر سنگ تنهاو اسیر درگیر با خویش در نا خودآگاه تصویری مبهم از راه بیراه میان میرن ماشینا ادما بسته می مونه لبای بی صدا