به من چه (فت نیموش فت لاور)

ورس1(سرباز) گذشت اون زمانی که ساکت میشکستم دیگه باعشق میجنگم اوضاع روحیمم جالب نیس اصلا ولی دایم میخندم میدونم اینو که باعث میشم من یه روزی جماعت خاکن میفهمن همین کافیه برام من دیگه اون آدم سابق نیستم قد موهای سرم شده زخمای رو قلبو فهمیدم معنیه تنهایی تو جمعو همون وقتا که لم دادی رو تخت من با روحو فکرم هستم همواره تو جنگو این زندگی رو اعصابه خستم از آدمای الکی از حرفای تو زردو بگو چی میدونی از راهمون نه تحمل اینجارو ندارم حتی یه روزم حتی بدونم قراره بگذره بهتر شه مهم حسمه که تلخه من اوضام اینه ! تو چی ؟ ها ؟ کیو داری که حالتو یه ذره بفهمه؟ یه سری که از دور فقط نگات میکنن و میگن یارو قسمتشه حقه یا رفیقایی که چند قدمیتنو ته دلشون میگن بذا بشکنه به من چه! کروس (نیموش) همه چی از اونجا شروع شد که مردم به اهدافم هی خندیدن اونایی که منو نخواستن حالا هم که باعث بد شدن اسمم میشن همه چی از اونجا شروع شد ضربشو خوردم از دوست صدتا زمزمه بلنده فریاده سکوتو میشنوم هرروز هرجا ورس2 (لاووار) چن وقتیه که واسه اینکه دیده شم میبرم هی میکشم می خورم چت ک*س میخندم انقدی دلم سوراخ داره که دارم دربهدر دنباله پطرس میگردم انگاری یه جنازم فقط حالا که دارم میبینم این لاشرو به چشمم خیلی دلم میخواد که مشه رو بکشم چون حرفامیه عمره بوی جنگیدن میدن با هرکی خندیدم دیدم آخرش تهدیدم میکرد.آه همون که جلوش کشتم از دم درداشو رفتو شد پشتم حرف زد دلم تنگ واسه اونی که یه روده راس داش یه مرد قاکمکرده بود تو لباساش اون که یادم داد درگیر حصارا نشم و خیلی وقتا میدونست با اینکه جیمم اما هیچوقت هیجا روم حساب وا نکرد هه! پره خراشه رو تنم تر شده نگام حبس شده سه کام بم شده صدام و چیزی نمونده زندگی خراب شه رو سرم تو دنیایی که ازم یه پیرمرد ساخت و خندید و ماهمو بیوه کرد بعد یه آه مون فقط وهر لحظه در باز منمو یه روانیه بر عکس غم هام ! کروس 2 (نیموش) همه چی از اونجا شروع شد که مردم به افکارم هی خط میدن اونایی که آدمای خوب و رد میکنن ولی به بی ناموسا ایول میگن همه چی از اونجا شروع شد که واس چیزایی که دیدم بهتره بگم شعر چون که آدما ماهارو مثه شیشه میبینن میگن بذا بشکنه به من چه !